Zgodnie z postanowieniem sądu (z października 2012 r.) spadek nabyli – po 1/3 części, żona i dwoje dorosłych dzieci. W okresie od śmierci męża do końca 2012 r. podatek wpłacała żona na własne nazwisko. W 2013 roku współwłasność mieszkania została zniesiona – mieszkanie dostała podatniczka bez obowiązku spłaty dzieci. Uchwała Nr XIX/322/VIII/2019 Rady Miasta Poznania z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Miasta Poznania. Umowa najmu lokalu mieszkalnego może być zawierana z członkami wspólnoty samorządowej Miasta Poznania, którzy osiągają dochody uprawniające do uzyskania lokalu Kwestie związane z wstąpieniem osundefinedb bliskich w stosunek najmu po śmierci najemcy reguluje art. 691 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. undefined Kodeks cywilny. Wstąpienie w stosunek najmu powoduje wejście nowego najemcy w prawa i obowiązki dotychczasowego najemcy i z tego już tytułu nowy najemca korzysta z uprawnień, jakie Najemca uporczywie zwleka z zapłata czynszu. Najemca od kilku lat nie wywiązuje się w terminie z zapłatą czynszu za lokal mieszkalny. Mimo, iż ustawa mówi o opłatach do każdego 10-go dnia miesiąca za miesiąc z góry, to ja poszedłem na rękę najemcy i ustaliłem w umowie dogodny dla najemcy termin do dnia 25-go każdego miesiąca. Mimo to zawsze ten termin nie jest dotrzymywany Są to osoby, którym umowy zostały wypowiedziane, albo które nie spełniły warunków aby przejąć lokal po śmierci najemcy, często także dłużnika. Są to osoby z orzeczoną, lub grożącą im eksmisją. Po spłacie zadłużenia wielu lokatorów otrzyma możliwość przywrócenia im wypowiedzianych wcześniej umów najmu. Posty: 12. Jak napisać uzasadnienie do zmiany głównego najemcy po jego śmierci. Witam, Po śmierci babci, chcę się starać o przepisanie najmu mieszkania, mieszkanie komunalne. Mieszkam tutaj od ponad 20 lat, aktualnie z dwójką małych dzieci i od 5 lat ojcem, który nie jest zameldowany. Oprócz tego mieszka z nami mój brat, 4 . Śmierć najem­cy co do zasa­dy nie powo­du­je wyga­śnię­cia naj­mu. Nie­mniej jed­nak war­to zazna­jo­mić się z czym musi liczyć się wynaj­mu­ją­cy na takie nie­prze­wi­dzia­ne okoliczności. Jak zwy­kle w wypad­ku naj­mu loka­li muszę wpis podzie­lić na dwie czę­ści. Ina­czej bowiem ma się sytu­acja wynaj­mu­ją­ce­go lokal użyt­ko­wy, a jesz­cze ina­czej ure­gu­lo­wa­no spra­wę przy naj­mie loka­li mieszkalnych. Śmierć najemcy lokalu użytkowego Może­my wynaj­mo­wać lokal o cha­rak­te­rze nie­miesz­kal­nym oso­bie fizycz­nej. Może to być garaż, jakiś maga­zy­nek lub piw­ni­ca. Oso­ba fizycz­na pro­wa­dzą­ca jed­no­oso­bo­wą dzia­łal­ność gospo­dar­czą może też wynaj­mo­wać lokal skle­po­wy, biu­ro bądź lokal zakła­du usłu­go­we­go. W każ­dym z tych przy­pad­ków mamy do czy­nie­nia z naj­mem loka­lu użyt­ko­we­go oso­bie fizycznej. W razie śmier­ci takie­go najem­cy umo­wa naj­mu loka­lu nie­miesz­kal­ne­go jako pra­wo o cha­rak­te­rze obli­ga­cyj­nym, a dokład­niej sta­tus najem­cy, po śmier­ci najem­cy wcho­dzi do masy spad­ko­wej. Pra­wo to zgod­nie z art. 922 § 1 pod­le­ga nor­mal­nym zasa­dom dzie­dzi­cze­nia i prze­cho­dzi na oso­bę lub w odpo­wied­nich czę­ściach na oso­by wska­za­ne w testa­men­cie, a w wypad­ku jego bra­ku, na spad­ko­bier­ców usta­wo­wych. Jeże­li zmar­ły, któ­ry pro­wa­dził dzia­łal­ność gospo­dar­czą przed śmier­cią uczy­nił zapis win­dy­ka­cyj­ny doty­czą­cy przed­się­bior­stwa, to przed­się­bior­stwo to, a wraz z nim nasza umo­wa naj­mu, z chwi­lą jego śmier­ci prze­cho­dzi na zapisobiorcę. Wynaj­mu­ją­cy nie jest upraw­nio­ny do doma­ga­nia się roz­wią­za­nia umo­wy naj­mu z tej przy­czy­ny. Z dru­giej stro­ny ma on nadal pra­wo żądać zapła­ty czyn­szu od spad­ko­bier­ców najem­cy (bądź zapi­so­bier­ców) i przy­słu­gu­je mu też usta­wo­we pra­wo zasta­wu na rze­czach wnie­sio­nych do loka­lu w celu zabez­pie­cze­nia opóź­nio­nych płat­no­ści czyn­szu. Utrzy­ma­na jest w peł­ni umo­wa naj­mu, nie­za­leż­nie od tego czy jest zawar­ta na czas ozna­czo­ny czy nie­ozna­czo­ny. Oczy­wi­ście spad­ko­bier­cy lub zapi­so­bior­ca odpo­wia­da­ją za zobo­wią­za­nia powsta­łe przed śmier­cią najem­cy, np. zale­gły czynsz. Śmierć najemcy mieszkania Odmien­nie ure­gu­lo­wa­ne zosta­ło wstą­pie­nie innych osób po śmier­ci najem­cy w sto­su­nek naj­mu loka­lu miesz­kal­ne­go. W wypad­ku gdy najem­ca sta­le zamiesz­ki­wał z oso­ba­mi bli­ski­mi, oso­by te wstę­pu­ją w sto­su­nek naj­mu w jego miej­sce z mocy pra­wa na pod­sta­wie art. 691 § 1 Nie jest w tym przy­pad­ku istot­ny krąg osób upraw­nio­nych do dzie­dzi­cze­nia. Bra­ny jest bowiem pod uwa­gę jedy­nie sam fakt zamiesz­ki­wa­nia z najem­cą w tym loka­lu w chwi­li śmier­ci, a tak­że prze­słan­ka odpo­wied­nie­go stop­nia bli­sko­ści z oso­bą najem­cy. W rezul­ta­cie sto­su­nek naj­mu trwa nadal, ale z udzia­łem osób (oso­by) trze­cich, wstę­pu­ją­cych w miej­sce najemcy. Wstą­pie­nie w sto­su­nek naj­mu z mocy art. 691 § 1 powo­du­je wej­ście nowe­go najem­cy w pra­wa i obo­wiąz­ki dotych­cza­so­we­go najem­cy. Po stro­nie najem­cy doko­nu­je się z mocy pra­wa pro­ste prze­kształ­ce­nie pod­mio­to­we. Nie musi tutaj cho­dzić o jed­ną oso­bę, ponie­waż ist­nie­je moż­li­wość, że osób upraw­nio­nych będzie wię­cej. W takim wypad­ku kil­ka osób wcho­dzi w miej­sce dotych­cza­so­we­go najem­cy w sto­su­nek naj­mu. Na nowe­go najem­cę lub najem­ców nakła­da­ne są wszyst­kie obo­wiąz­ki dotych­cza­so­we­go najem­cy, ale przy­słu­gu­ją mu tak­że wszyst­kie jego upraw­nie­nia, np. o zwrot kau­cji zabez­pie­cza­ją­cej. Wstą­pie­nie to, zgod­nie z art. 691 § 5 wystę­pu­je tyl­ko wte­dy, gdy zmar­ły najem­ca był jedy­nym najem­cą loka­lu miesz­kal­ne­go. W wypad­ku gdy jeden lokal miesz­kal­ny naj­mo­wa­ło wspól­nie wię­cej osób to śmierć jed­ne­go z nich powo­du­je kon­ty­nu­owa­nie naj­mu przez pozo­sta­łych, przy czym udział zmar­łe­go przy­pa­da pro­por­cjo­nal­nie pozostałym. Prze­pis art. 691 § 1 prze­wi­du­je ogra­ni­czo­ny krąg osób, któ­re z mocy pra­wa wstę­pu­ją w sto­su­nek naj­mu w miej­sce dotych­cza­so­we­go najem­cy. Nale­żą do nich: mał­żo­nek nie­bę­dą­cy współ­na­jem­cą lokalu, dzie­ci najemcy, dzie­ci współ­mał­żon­ka najemcy, inne oso­by, wobec któ­rych najem­ca był obo­wią­za­ny do świad­czeń alimentacyjnych, oso­ba, któ­ra pozo­sta­wa­ła fak­tycz­nie we wspól­nym poży­ciu z najemcą. By w miej­sce najem­cy wstą­pił jego mał­żo­nek nie będą­cy najem­cą, mał­żeń­stwo pomię­dzy nimi musi ist­nieć w chwi­li śmier­ci najem­cy. Nie jest prze­szko­dą orze­czo­na sepa­ra­cja, jak i trwa­ły i zupeł­ny roz­kład poży­cia mał­żeń­skie­go, choć­by mał­żon­ko­wie zamiesz­ki­wa­li razem jedy­nie z bra­ku innych moż­li­wo­ści. Nie jest prze­szko­dą tak­że fakt, że mał­żo­nek zmar­łe­go najem­cy sta­le z nim zamiesz­ku­ją­cy, jest najem­cą inne­go loka­lu mieszkalnego. W sto­su­nek naj­mu wstę­pu­ją tak­że dzie­ci najem­cy, sta­le z nim zamiesz­ku­ją­ce w chwi­li śmier­ci. Cho­dzi zarów­no o dzie­ci wła­sne, jak i dzie­ci przy­bra­ne oraz przysposobione. Dzie­ci aktu­al­ne­go współ­mał­żon­ka najem­cy, o ile sta­le zamiesz­ki­wa­ły z najem­cą w chwi­li jego śmier­ci, wstę­pu­ją w sto­su­nek naj­mu loka­lu miesz­kal­ne­go. Dzie­je się tak nawet wte­dy, gdy współ­mał­żo­nek najem­cy nie zamiesz­ki­wał z nim w tym lokalu. Oso­bą wobec któ­rej najem­ca był zobo­wią­za­ny do świad­czeń ali­men­ta­cyj­nych są oso­by wska­za­ne w art. 128 i następ­nych Nale­żą do nich wstęp­ni, zstęp­ni i rodzeń­stwo, w bar­dzo spe­cy­ficz­nych sytu­acjach tak­że dal­sza rodzina. Oso­bą, któ­ra pozo­sta­wa­ła fak­tycz­nie z najem­cą oso­ba pro­wa­dzą­ca wspól­ne gospo­dar­stwo domo­we, połą­czo­na z najem­cą wię­zią uczu­cio­wą, fizycz­ną (cie­le­sną) i gospo­dar­czą. Nale­ży pod­kre­ślić, że wszyst­kie trzy wię­zi muszą wystę­po­wać łącz­nie. Może być nim tak­że oso­ba tej samej płci, któ­ra była jego homo­sek­su­al­nym part­ne­rem. W krę­gu osób pozo­sta­ją­cych we wspól­nym poży­ciu z całą pew­no­ścią nie pozo­sta­ją wnu­ki i dal­si zstęp­ni, nawet wte­dy gdy łączy­ła ich z najem­cą więź ducho­wa i gospo­dar­cza pole­ga­ją­ca na udzie­la­niu najem­cy wszel­kiej pomo­cy i spra­wo­wa­niu nad nim opie­ki. W wypad­ku wnu­ków i dal­szych zstęp­nych brak bowiem wię­zi fizycznej. Sta­łe zamiesz­ki­wa­nie z najem­cą nale­ży oce­niać na pod­sta­wie art. 25 i 28 O sta­łym zamiesz­ki­wa­niu w loka­lu najem­cy moż­na mówić tyl­ko wte­dy, gdy cała życio­wa dzia­łal­ność danej oso­by zosta­ła ześrod­ko­wa­na w tym wła­śnie loka­lu w ten spo­sób, że sta­ła się ona jej cen­trum życio­wym, tzn. gdy w miesz­ka­niu tym kon­cen­tro­wa­ły się wszyst­kie jej spra­wy oso­bi­ste i mająt­ko­we. We wcze­śniej­szym orze­cze­niu Sąd Naj­wyż­szy zapre­zen­to­wał sta­no­wi­sko, że sta­łe zamiesz­ki­wa­nie sta­no­wią­ce prze­słan­kę do naby­cia pra­wa do naj­mu na pod­sta­wie art. 691 nale­ży rozu­mieć zamiesz­ki­wa­nie w kon­kret­nym miesz­ka­niu, w okre­ślo­nej miej­sco­wo­ści z zamia­rem sta­łe­go poby­tu, wyra­żo­nym przez to, że w miesz­ka­niu i tej miej­sco­wo­ści sku­pia się życie oso­bi­ste i dzia­łal­ność oso­by bli­skiej najem­cy. Z orzecz­nic­twa sądów rejo­no­wych wyni­ka, że potwier­dze­niem upraw­nie­nia jest zamiesz­ki­wa­nie w okre­ślo­nej miej­sco­wo­ści, pod okre­ślo­nym adre­sem, a nad­to istot­ne jest podej­mo­wa­nie w przed­mio­to­wym loka­lu takich czyn­no­ści jak przy­go­to­wy­wa­nie posił­ków, spa­nie, przyj­mo­wa­nie gości czy też zło­że­nie rze­czy oso­bi­stych lub dys­po­no­wa­nie klu­cza­mi. W wypad­ku dziec­ka potwier­dze­niem jest zaspo­ka­ja­nie cało­ści życio­wych potrzeb dziec­ka. Jeże­li dziec­ko zamiesz­ki­wa­ło u innej oso­by niż rodzi­ce, to nie będzie wystar­cza­ją­cym fakt regu­lar­ne­go prze­by­wa­nia w loka­lu najem­cy nawet wte­dy gdy­by był on połą­czo­ny z noco­wa­niem u nie­go. Koniecz­ne będzie usta­le­nie, że dziec­ka prze­by­wa w peł­ni pod pie­czą najem­cy z wyłą­cze­niem wła­dzy rodzi­ciel­skiej. Z regu­ły nie sta­no­wi nato­miast sta­łe­go zamiesz­ka­nia pobyt oso­by bli­skiej w celu udzie­le­nia doraź­nej, choć­by nawet dłu­żej trwa­ją­cej pomo­cy najem­cy miesz­ka­nia. Sąd Naj­wyż­szy tak­że wska­zał, iż wspól­ne zamiesz­ki­wa­nie z najem­cą ozna­cza, że w loka­lu tym winien zamiesz­ki­wać zarów­no najem­ca, jak i oso­ba, któ­ra doma­ga się usta­le­nia wstą­pie­nia w sto­su­nek naj­mu. Nie jest zatem moż­li­we wstą­pie­nie w sto­su­nek naj­mu oso­by, dla któ­rej najem­ca jedy­nie wyna­jął lokal miesz­kal­ny, ale sam w nim nie zamiesz­ki­wał, np. umo­wa naj­mu stan­cji stu­denc­kiej przez rodzi­ca, któ­ry był najem­cą. Nie uni­ce­stwia nato­miast prze­słan­ki wspól­ne­go zamiesz­ki­wa­nia okre­so­we prze­by­wa­nie przez najem­cę poza miej­scem sta­łe­go zamieszkania. W wypad­ku wstą­pie­nia na pod­sta­wie art. 691 § 1 osób bli­skich najem­cy w sto­su­nek naj­mu loka­lu miesz­kal­ne­go, oso­by te zgod­nie z art. 691 § 4 mogą go wypo­wie­dzieć zacho­wu­jąc usta­wo­we ter­mi­ny. Wynaj­mu­ją­cy nie może się temu sprze­ci­wić nawet wte­dy, gdy umo­wa zawar­ta zosta­ła na czas ozna­czo­ny. W razie wypo­wie­dze­nia sto­sun­ku naj­mu przez nie­któ­re z upraw­nio­nych osób, sto­su­nek naj­mu wyga­sa wzglę­dem osób, któ­re go wypowiedziały. W wypad­ku bra­ku osób bli­skich najem­cy sta­le zamiesz­ku­ją­cych z najem­cą w loka­lu miesz­kal­nym, w chwi­li śmier­ci najem­cy sto­su­nek naj­mu loka­lu miesz­kal­ne­go wyga­sa z mocy pra­wa na pod­sta­wie art. 691 § 3 W takim wypad­ku wynaj­mu­ją­cy nie jest upraw­nio­ny do docho­dze­nia jakich­kol­wiek rosz­czeń powsta­łych po śmier­ci najem­cy od jego spad­ko­bier­ców, doty­czy to czyn­szu i innych opłat nie­za­leż­nych od wynaj­mu­ją­ce­go za okre­sy po wyga­śnię­ciu naj­mu. Oczy­wi­ście w miesz­ka­niu pozo­sta­ją rze­czy nale­żą­ce uprzed­nio do zmar­łe­go. Ich wła­ści­cie­la­mi są w tej sytu­acji spad­ko­bier­cy, a więc de fac­to to oni teraz zaj­mu­ją lokal. Zgod­nie z art. 18 usta­wy o ochro­nie praw loka­to­rów oso­by zaj­mu­ją­ce lokal bez tytu­łu praw­ne­go są obo­wią­za­ne do dnia opróż­nie­nia loka­lu co mie­siąc uisz­czać wynaj­mu­ją­ce­mu odszko­do­wa­nie. Odszko­do­wa­nie odpo­wia­da wyso­ko­ści czyn­szu, jaki wła­ści­ciel mógł­by otrzy­mać z tytu­łu naj­mu loka­lu. Jeże­li odszko­do­wa­nie nie pokry­wa ponie­sio­nych strat, wła­ści­ciel może żądać odszko­do­wa­nia uzu­peł­nia­ją­ce­go. Spad­ko­bier­cy powin­ni zatem nie­zwłocz­nie roz­wią­zać te spra­wy i ure­gu­lo­wać odszko­do­wa­nie za bez­u­mow­ne korzy­sta­nie z lokalu. Zarów­no w wypad­ku prze­kształ­ce­nia pod­mio­to­we­go po stro­nie najem­cy, jak i w wypad­ku wyga­śnię­cia sto­sun­ku naj­mu loka­lu miesz­kal­ne­go, dłu­gi powsta­łe za życia zmar­łe­go najem­cy pod­le­ga­ją dzie­dzi­cze­niu na zasa­dach ogól­nych, np. zale­gły czynsz. Z dru­giej stro­ny spad­ko­bier­cy dzie­dzi­czą pra­wo do uzy­ska­nia zwro­tu kau­cji zabez­pie­cza­ją­cej po jej roz­li­cze­niu przez wynaj­mu­ją­ce­go, a tak­że pra­wo do innych roz­li­czeń wyni­ka­ją­cych cho­ciaż­by z wpro­wa­dzo­nych przez najem­cę ulepszeń. Czy po śmierci babci wynajmowane przez nią mieszkanie komunalne może przejąć wnuk? Wyjaśniamy, na czym polega najem komunalny i jakie warunki muszą być spełnione, by wstąpić w stosunek najmu po śmierci najemcy. Najem komunalny – na czym polega? Najem komunalny dotyczy lokali wchodzących w skład zasobów mieszkaniowych gminy lub innych jednostek samorządu terytorialnego. W przypadku takiego najmu, umowa zawierana jest wyłącznie na czas nieoznaczony, chyba że zawarcia umowy na czas oznaczony żąda lokator. Odmiennie niż przy innych rodzajach najmu, strony umowy najmu komunalnego nie mają swobody w podziale wzajemnych praw i obowiązków. Obowiązuje ich zawsze podział określony w art. 6a-6e. ustawy o ochronie praw lokatorów. W przypadku najmu lokali komunalnych obostrzone są też przepisy dotyczące sposobu obliczania czynszu i zasad jego obniżania. Przepisy nakładają obowiązek ustalania stawki czynszu za 1 m2 powierzchni użytkowej lokali z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, w tym położenia, wyposażenia oraz stanu technicznego budynku. Ponadto właściciel może na wniosek najemcy stosować określone obniżki czynszu w stosunku do najemców o niskich dochodach. Wypowiedzenie umowy najmu mieszkania komunalnego Gmina może rozwiązać umowę za wypowiedzeniem tylko w sytuacjach wymienionych w art. 11 ustawy o ochronie praw lokatorów. Wynika z niego, że gmina właściwie nie ma możliwości wypowiedzenia umowy, jeżeli lokator nie ma innego lokalu w tej samej miejscowości, mieszka w wynajętym lokalu, nie używa go w sposób sprzeczny z umową lub przeznaczeniem, nie narusza porządku domowego i regularnie płaci czynsz. Wstąpienie w stosunek najmu po śmierci najemcy lokalu komunalnego W związku z często dożywotnim charakterem najmu komunalnego najemcy zainteresowani są w przekazaniu zajmowanego lokalu swoim następcom. Niestety lokalu komunalnego nie można podarować ani dziedziczyć. Natomiast zgodnie z art. 691 kodeksu cywilnego w razie śmierci najemcy w stosunek najmu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą; dzieci najemcy i jego współmałżonka; inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych; osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą. Osoby te wstępują w stosunek najmu, jeżeli stale zamieszkiwały z najemcą do chwili jego śmierci. Warunki wstąpienia w stosunek najmu po śmierci najemcy Wstąpienie w stosunek najmu następuje automatycznie z mocy prawa. Nie ma zatem konieczności ani potrzeby zawierania w takim przypadku umowy najmu. Przepis wymaga spełnienia dwóch przesłanek. Pierwszą z nich jest określony stosunek prawny (w tym pokrewieństwa) łączący zmarłego najemcę z osobą wstępującą w jego miejsce. Drugą jest stałe zamieszkiwanie w lokalu w chwili śmierci najemcy. Przykładowo dzieci najemcy, które kiedyś z nim mieszkały w lokalu komunalnym, ale obecnie są już „na swoim”, nie będą mogły wstąpić w stosunek najmu po śmierci rodzica. Wnuk, konkubent, partner – czy mogą wstąpić w stosunek najmu po śmierci najemcy? Innym osobom nie przysługuje prawo do wstąpienia w stosunek najmu po śmierci najemcy, nawet jeżeli w lokalu tym stale zamieszkiwały. Prawo to nie przysługuje na przykład wnukowi najemcy. Potwierdził to Sąd Najwyższy w uchwale z r. (sygn. III CZP 26/02) uznając, że sformułowanie „pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą" może odnosić się np. do konkubenta, a nie do innych krewnych, którzy nie zostali w przepisie wyszczególnieni. Głos w tej sprawie zabrał także Trybunał Konstytucyjny uznając, że ograniczenie liczby osób, które mają prawo do sukcesji po zmarłym najemcy, jest racjonalne i uzasadnione interesem publicznym. Ponadto możliwość wstąpienia w stosunek najmu dotyczy także partnerów w związkach jednopłciowych, których sądy traktują w takich przypadkach tak samo jak innych konkubentów. Wstąpienie w stosunek najmu nie dotyczy tylko najmu lokalu komunalnego, a każdego innego najmu - także np. gdy właścicielem jest osoba fizyczna lub prawna. Sprawdź, jakie mieszkania na wynajem mamy w ofercie - może znajdziesz coś dla siebie? Zobacz mieszkania M na wynajem - sprawdź najnowsze ogłoszenia Regulacje dotyczące mieszkań służbowych policjantów Kwestie mieszkań służbowych policjantów reguluje ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.). Regulacje te w stosunku do policjantów emerytów uzupełnia ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Zgodnie z pierwszą wskazaną ustawą policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Tak stanowi art. 88 ust. 1 ustawy. Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji funkcjonariusze zwolnieni ze służby, uprawnieni do policyjnej emerytury lub renty, mają prawo do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub podległych im organów, albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby Wywiadu Wojskowego w rozmiarze przysługującym im w dniu zwolnienia ze służby. Do mieszkań tych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące lokali mieszkalnych dla funkcjonariuszy. Członkowie rodziny policjanta których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego Według ustawy o Policji członkami rodziny policjanta, których uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego, są pozostający z policjantem we wspólnym gospodarstwie domowym: 1) małżonek; 2) dzieci (własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia; 3) rodzice policjanta i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające. Natomiast ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji stanowi w art. 29 ust. 2 i 3, że prawo do lokalu mieszkalnego, określone w ust. 1, przysługuje również członkom rodzin uprawnionym do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, którzy w chwili śmierci spełniali warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty policyjnej, oraz po zmarłych emerytach i rencistach. Prawo do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobom wymienionym w ust. 2, do czasu przydzielenia zastępczego lokalu mieszkalnego, nie krócej jednak niż na czas posiadania uprawnień do policyjnej renty rodzinnej. Czy syn ma prawo do zajmowania służbowego mieszkania po śmierci ojca policjanta? Powyższy przepis jest kluczowy w Pana sytuacji. Jeśli jest Pan osobą, która ma prawo do renty rodzinnej po ojcu, wówczas miałby Pan prawo do mieszkania po ojcu. Obawiam się, że w tym konkretnym przypadku nie mamy do czynienia z taką sytuacją, z uwagi na Pana informację, że zamieszkuje Pan w tym mieszkaniu od urodzenia, a ma Pan 55 lat. Zgodnie z art. 23 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny: 1) funkcjonariusza zmarłego albo zaginionego w czasie pełnienia służby; 2) funkcjonariusza zmarłego w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeśli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 2a) funkcjonariusza Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Służby Wywiadu Wojskowego zmarłego w ciągu 3 lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła wskutek urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, albo jeżeli śmierć nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; 3) zmarłego emeryta lub rencisty policyjnego. Uprawnionymi członkami rodziny są (a wynika to z odpowiedniego stosowania przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS): 1) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione; 2) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka; 3) małżonek (wdowa i wdowiec); 4) rodzice. Dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej: 1) do ukończenia 16 lat; 2) do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo 3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2. 2. Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów. Jeśli jednak nie ma Pan prawa do renty rodzinnej po ojcu, to niestety nie przysługuje Panu prawo do mieszkania służbowego po nim. W takim przypadku będzie Pan zobowiązany opróżnić lokal mieszkalny w ciągu 30 dni od dnia otrzymania w tym przedmiocie decyzji właściwego organu Policji (art. 95 ust. 3 pkt 3 ustawy o Policji), ponieważ nie przysługuje Panu tytuł prawny do zajmowanego lokalu. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Spadek Uzyskanie prawa do mieszkania spółdzielczego lokatorskiego po latach od śmierci najemcy Indywidualne porady prawne 24 lata temu zmarł nasz tata, do dzisiaj nie przeprowadzono sprawy spadkowej. Tata nie posiadał żadnego majątku, ale był członkiem spółdzielni mieszkaniowej i głównym najemcą lokalu. Jak w tej chwili najprościej załatwić tę sprawę, aby nasza mama, czyli żona zmarłego, została członkiem spółdzielni mieszkaniowej? Pozostali spadkobiercy po tacie to, oprócz mamy, ja, dwaj bracia i siostra. My zgodnie chcemy, aby całość odziedziczyła nasza mama. Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Śmierć małżonka a lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego Opisaną kwestię regulują przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych: „Art. 14. 1. Z chwilą śmierci jednego z małżonków spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które przysługiwało obojgu małżonkom, przypada drugiemu małżonkowi. Małżonek ten, jeżeli nie jest członkiem spółdzielni, powinien w terminie jednego roku od dnia śmierci współmałżonka złożyć deklarację członkowską. Małżonkowi zmarłego członka spółdzielni przysługuje roszczenie o przyjęcie w poczet członków spółdzielni. Przepis art. 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio. 2. Przepis ust. 1 nie narusza uprawnień spadkobierców do dziedziczenia wkładu. Art. 15. 1. W wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w następstwie niedokonania czynności, o których mowa w art. 13, roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przysługują dzieciom i innym osobom bliskim. 2. W wypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na podstawie art. 11 lub niedokonania czynności, o których mowa w art. 14, roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przysługują małżonkowi, dzieciom i innym osobom bliskim. 3. W wypadku ustania członkostwa w okresie oczekiwania na zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego osobom, o których mowa w ust. 2, które miały wspólnie z członkiem zamieszkać w tym lokalu, przysługują roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy zgodnie z postanowieniami umowy o budowę lokalu. 4. Do zachowania roszczeń, o których mowa w ust. 1-3, konieczne jest złożenie w terminie jednego roku deklaracji członkowskiej wraz z pisemnym zapewnieniem o gotowości do zawarcia umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. W wypadku zgłoszenia się kilku uprawnionych, rozstrzyga sąd w postępowaniu nieprocesowym, biorąc pod uwagę w szczególności okoliczność, czy osoba uprawniona na podstawie ust. 1 albo 2 zamieszkiwała odpowiednio razem z byłymi małżonkami lub jednym z nich albo z byłym członkiem. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego przez spółdzielnię terminu wystąpienia do sądu, wyboru dokonuje spółdzielnia. 5. Osoba przyjęta w poczet członków spółdzielni w wypadku, o którym mowa w ust. 3, staje się stroną umowy o budowę lokalu wiążącej osobę, której członkostwo ustało. 6. W wypadku wygaśnięcia roszczeń lub braku uprawnionych osób, o których mowa w ust. 3, spółdzielnia wypłaca osobie uprawnionej wartość rynkową tego lokalu ustaloną zgodnie z art. 11 ust. 21 i 22. 7. W wypadku ustania członkostwa w okresie poprzedzającym zawarcie umowy o budowę lokalu osobom, o których mowa w ust. 3, przysługują roszczenia o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy.” Czy można odziedziczyć spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu? Jeżeli więc lokatorskie prawo do mieszkania nie jest wspólnym prawem małżonków, śmierć jednego z nich skutkuje powstaniem roszczeń na rzecz drugiego z małżonków, dzieci i innych osób bliskich, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy. Nie można więc odziedziczyć spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu, ale krewni spełniający wymóg wspólnego zamieszkania ze zmarłym mogą się ubiegać o przyjęcie do spółdzielni w poczet członków i o zawarcie nowej umowy o ustanowienie lokatorskiego prawa do lokalu. Odziedziczyć można również wkład mieszkaniowy. W sytuacji gdy zarząd spółdzielni mieszkaniowej odmówiłby spadkobiercom prawa do podpisania nowej umowy ustanawiającej spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, spadkobierca może zwrócić się do sądu o wydanie orzeczenia, które zastępuje oświadczenie woli spółdzielni. Należy więc bezwzględnie zacząć od przeprowadzenia sprawy spadkowej. Potem z dokumentami udać się do spółdzielni mieszkaniowej i wyznaczyć osobę uprawnioną do nabycia prawa do lokalu (może być nią – zgodnie z Państwa decyzją – mama). Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Indywidualne Porady Prawne Masz problem ze spadkiem?Opisz swój problem i zadaj pytania.(zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje) Dodano: Szanowni Państwo, zwracam się z prośbą o poradę. Postaram się pokrótce opisać sytuację dotyczącą próby zawarcia umowy najmu mieszkania komunalnego z zasobów gminy po śmierci najemcy. Od niecałych 4 lat zamieszkiwałam z babcią w mieszkaniu komunalnym wraz z moimi małymi dziećmi, w którym byłam ja zameldowana w grudniu 2016 r. do dnia dzisiejszego tj. (a w lutym 2017 moje dzieci). 8 maja 2018 babcia zmarła, a więc złożyłam wniosek do Urzędu Miasta Raciborza o podpisanie umowy najmu lokalu. Oczywiście, przedstawiłam wszystkie niezbędne dokumenty, a nawet opinie sąsiadów i ich oświadczenia, że przebywałam z babcią od 2014 do czasu śmierci. W odpowiedzi otrzymałam pismo, że nie mogę wstąpić w stosunek najmu, ponieważ nie spełniam żadnych z wymaganych kryteriów, powołujące się na to, iż brak podstaw prawnych do zawarcia ze mną umowy najmu mieszkania (powołując się na przepis art 691&1i&2 kodeksu cywilnego i uchwały rady miasta.) Proszę powiedzieć, co w takiej sytuacji mogę zrobić? Gdzie i jak mogę się skierować, żeby pozostać na tym mieszkaniu? Dodam, że sama wychowuję dwójkę małoletnich dzieci i nie mam się gdzie indziej z nimi podziać, a do byłego partnera z wielu względów nie wrócę. Poza tym on mieszka w kawalerce 36 m2. (1pokó j19,5 m2, kuchnia i łazienka). Moi dziadkowie otrzymali te mieszkanie od gminy w roku 1958 r. a w 1964 dostali umowę najmu. Mój tato urodził się w tym mieszkaniu w 1959 r., ożenił się i ja również urodziłam się w tym mieszkaniu w 1985 r., a byłam zameldowana w 1986 r. przez 2-3 lata. Potem rodzice wynajęli mieszkanie i się wyprowadzili. Po latach, kiedy już dziadek zmarł i babcia też podupadła na zdrowiu, znów wprowadziłam się ja ze swoimi dziećmi. Z tym mieszkaniem jestem bardzo związana, ponieważ się tu nie tylko urodziłam, ale i wychowałam, całe dzieciństwo pilnowała i wychowywała nas babcia (mnie i siostry), a na starość ja pomagałam babci. Mieszkając z babcią, nie tylko pomagałam jej w codziennym życiu, prowadząc wspólnie gospodarstwo, lecz zrobiłam spory nakład finansowy do tego mieszkania, remontując je, w co włożyłam bardzo dużo pieniędzy (wszystkie faktury posiadam na swoje nazwisko). Babcia w roku 2017 notarialnie upoważniła mnie do załatwiania wszelkich formalności w jej imieniu. Składając wniosek do urzędu o wstąpienie w stosunek najmu lokalu po śmierci najemcy w sierpniu 2018, przedstawiłam zarobek. Od listopada 2018 do teraz jestem na zwolnieniu lekarskim po ustaniu zatrudnienia. Obecnie szukam pracy. Proszę o pomoc, nie chcę opuszczać tego mieszkania. Dzieci źle na to reagują, swojego czasu musiałam sporo czasu spędzić ze starszym synem w poradni psychologiczno-pedagogicznej. On ma problemy emocjonalne, ale również problem z adaptacją. Co w moim przypadku powinnam zrobić i gdzie się zgłosić? Bardzo proszę o odpowiedź. Z góry dziękuję. Ewelina Ewelina ODPOWIEDZ Chcesz odpowiedzieć jako ekspert? ZALOGUJ SIĘ

mieszkanie policyjne po śmierci najemcy